Kondensator płaski (Ilustracja 8.5) składa się z dwóch identycznych płytek przewodzących, z których każda ma powierzchnię S S, oddalonych od siebie o odległość d d. Po przyłożeniu do nich napięcia U U U na okładkach gromadzi się ładunek Q Q, tak jak to zaprezentowano na rysunku. Rozwiązanie - W którym zestawie wszystkie wyrażenia są poprawne? Rozwiązanie - Atom izotopu tlenu 178O zawiera: Rozwiązanie - Przeczytaj zdania i wpisz literę P przy prawdziwych lub F - przy fałszywych. W zdaniach fałszywych przekreśl błędne sformułowania i popraw je. Rozwiązanie - Na podstawie podanych informacji ustal, jakie to pierwiastki chemiczne i zapisz je w postaci ZE. Rozwiązanie - Uzupełnij zdania. Atomy zbudowane są z następujących cząstek... Rozwiązanie - Uzupełnij tabelę, podając liczby cząstek podstawowych: p+, e- i n0 w podanych atomach. Rozwiązanie - Ile węgiel ma elektronów, neutronów i protonów? Rozwiazanie - Liczba atomowa bromu wynosi 35, a liczba masowa jednego z jego izotopów wynosi 79. Oblicz, ile elektronów zawiera odpowiadający mu jon bromkowy. Rozwiązanie - Jaki pierwiastek ma 18 protonów? Rozwiązanie - Liczba atomowa pierwiastka jest 4x większa od liczby atomowej berylu, a liczba masowa jego izotopu jest równa liczbie atomowej selenu. Podaj liczbę masową izotopu, liczbę atomową i symbol tego pierwiastka. Rozwiązanie - Okres liczbę protonów, elektronów i neutronów w atomach o liczbach atomowych 37, 83 i 10. Określ położenie w układzie okresowym. Rozwiązanie - Oblicz po ile protonów , neutronów i elektronów znajduje się w następujących jonach Mg2+ S2- Br-. Rozwiązanie - Oblicz po ile protonów, neutronów i elektronów znajduje się w atomach następujących pierwiastków B N Ca. Rozwiązanie - Oblicz liczbe protonów elektronów i neutronów znajdujących się w atomach pierwiastka X o liczbie atomowej Z=9 i liczbie masowej A=19. Narysuj model atomu pierwiastka X i określ jego położenie w układzie okresowym. Rozwiązanie - Podaj liczbę prontonów, elektronów, neutronów dla atomu wapnia 44Ca. Narysuj uproszczony model tego atomu. Rozwiązanie - Zapisz rozmieszczenie elektronów w powłokach atomów: K, Na, S, P, Al. Rozwiązanie - Na podstawie podanych informacji wskaż symbol i nazwę pierwiastka. Rozwiązanie - Podaj liczbę protonów, elektronów i neutronów w podanych atomach i narysuj modele atomów.

Trzy wersje sprawdzianu dotyczace Grawitacji, Astronomii i Fizyki Atomowej do podrecznika Fizyka, klasa 1, zakres podstawowy, Swiat fizyki, podrecznikDownload: sprawdzian z fizyki z dzialu fizyka atomowa.

J. KaliszM. MassalskiWydawnictwo: PWN, 1965 Oprawa: miękka Stron: 544 Stan: bardzo dobry (-), nieaktualna pieczątkaSPIS TREŚCI: Przedmowa do wydania III Przedmowa do wydania I I. WIADOMOŚCI WSTĘPNE Uwagi ogólne Układy jednostek fizycznych Mechanika Tablica Zestawienie jednostek ruchu postępowego i obrotowego Ciepło Optyka Elektryczność Stałe fizyczne II. FIZYCZNE PODSTAWY MECHANIKI Kinematyka (prędkość punktu materialnego, przyspieszenie, ruch jed- nostajnie przyspieszony, ruch jednostajny, rzut pionowy, rzut ukośny, ruch po kole, prędkość kątowa, przyspieszenie kątowe, przyspieszenie dośrodkowe, przyspieszenie styczne, ruch krzywoliniowy) Zadania ( - Dynamika punktu materialnego (druga zasada Newtona, pęd, siła oporu bezwładnego, masa właściwa (gęstość), ciężar właściwy, praca, moc, energia kinetyczna, energia potencjalna, zasada zachowania energii, zderzenia kul, prawo powszechnego ciążenia, stała grawitacyjna, prawa Keplera). Zadania ( Statyka (środek masy punktów materialnych, środek masy ciała sztywnego, warunek równowagi) Zadania ( Dynamika ciała sztywnego (druga zasada dynamiki ruchu obrotowego, moment bezwładności punktu materialnego, moment bezwładności układu punktów materialnych, prawo Steinera, ramię bezwładności, siła tarcia Zadania ( Własności sprężyste ciał (prawo Hooke'a, moduł Younga, liczba Poissona, zmiana objętości, odkształcenie postaci, moduł sztywności) Zadania ( Aero- i hydrostatyka Zadania ( Aero- i hydrodynamika (prawo ciągłości, prawo Bernoulliego, prawo Torricellego, powierzchnia przekroju strumienia, współczynnik kontrakcji, prawo Stokesa, wzór Poiseuille'a) Zadania ( Rozwiązania zadań ( III. CIEPŁO Rozszerzalność liniowa i objętościowa Zadania ( Kalorymetria Wstęp Podstawowe wzory z kalorymetrii (ilość ciepła zmieniająca temperaturę ciała, ilość ciepła zmieniająca stan ciała, jednostka ciepła właściwego, jednostka ciepła przemiany) Zadania ( III. Równanie charakterystyczne gazu doskonałego (równanie dla gramo i kilogramocząsteczki, grama i kilograma oraz m gramów i m kilogramów dowolnego gazu, równanie van der Waalsa, stała gazów) Zadania ( Roztwory, wilgotność, przewodzenie ciepła (prawo Raoulta: obniżenie temperatury krzepnięcia oraz podwyższenie temperatury wrzenia roztworu, wilgotność względna, ilość ciepła przewodzonego przez pręt) Zadania ( Teoria kinetyczna materii (średnia prędkość, średni kwadrat prędkości, średnia energia kinetyczna, stała Boltzmanna, stała Avogadro, średnia droga swobodna, napięcie powierzchniowe) Zadania ( Termodynamika (mechaniczny równoważnik ciepła, pierwsza zasada termodynamiki, zjawisko izotermiczne, zjawisko adiabatyczne, zmiana energii wewnętrznej gazu, praca w zjawisku izotermicznym oraz adiabatycznym dla gazu idealnego, wzory Poissona, praca całkowita, sprawność odwracalnej maszyny termodynamicznej, wartość zmiany entropii, entropia m gramów gazu doskonałego) Zadania ( Rozwiązania zadań ( — IV. ELEKTRYCZNOŚĆ I MAGNETYZM IV. 1. Uwagi wstępne Magnesy trwałe oraz magnetyzm ziemski (prawo Coulomba, natężenie pola magnetycznego, moment magnetyczny trwałego magnesu, wektor indukcji magnetycznej, okres wahań) Zadania ( Elektrostatyka (prawo Coulomba, gęstość powierzchniowa ładunku elektrycznego, gęstość objętościowa ładunku elektrycznego, natężenie pola elektrycznego, strumień natężenia pola elektrycznego, twierdzenie Gaussa, związek między gęstością powierzchniową ładunku elektrycznego a natężeniem pola elektrycznego, napięcie elektryczne, związek * między napięciem elektrycznym a różnicą potencjałów, napięcie elektryczne w próżni oraz ośrodku o stałej dielektrycznej, pojemność elektrostatyczna przewodnika, pojemność kondensatora kulistego, pojemność kondensatora płaskiego, gęstość energii pola elektrycznego) Zadania ( Prawo Ohma dla obwodu zamkniętego oraz dla częstości obwodu. Reguły Kirchhoffa. Łączenie oporów i ogniw (prąd elektryczny, gęstość prądu elektrycznego, prawo Ohma, przewodność elektryczna, łączenie oporów, łączenie ogniw, reguły Kirchhoffa) Zadania ( Praca i moc prądu elektrycznego (praca prądu elektrycznego, ciepło wydzielone w przewodniku, moc prądu elektrycznego) Zadania ( Elektroliza (prawo Faradaya, stała Faradaya, równoważnik elektrochemiczny, przewodnictwo właściwe elektrolitu, ruchliwość jonów) Zadania ( Pole magnetyczne prądu oraz siła elektromotoryczna indukcji (reguła Biota-Savarta, siła działająca na przewodnik w polu magnetycznym, strumień wektora indukcji magnetycznej, siła elektromotoryczna, siła elektromotoryczna indukcji własnej, siła elektromotoryczna indukcji wzajemnej, samoindukcyjność cewki) Zadania (IV. 140-IV. 160) Drgania i fale elektromagnetyczne. Prądy zmienne (okres drgań obwodu drgającego, opór pojemnościowy obwodu, opór indukcyjny obwodu, zawada obwodu, prawo Ohma dla prądów zmiennych, moc skuteczna prądu, tangens kąta przesunięcia) Zadania ( Rozwiązanie zadań ( V. AKUSTYKA I OPTYKA Elementy akustyki (okres drgań wahadła matematycznego, okres drgań wahadła fizycznego, ruch harmoniczny, drgania tłumione, prędkość rozchodzenia się fal podłużnych, prędkość rozchodzenia się fal gło¬sowych, częstość własna drgań słupa powietrza, częstość własna drgań podłużnych prętów, częstość własna drgań struny, zasada Dopplera) Zadania ( Optyka geometryczna (zwierciadło sferyczne, powiększenie obrazu, załamanie światła, współczynnik załamania pryzmatu, wzór dla cienkiej soczewki, dioptrie, układ soczewek cienkich, powiększenie topy, powiększenie mikroskopu, powiększenie lunety, luneta Keplera, luneta Galileusza) Zadania ( Optyka falowa (odległość między prążkami interferencyjnymi, promienie pierścieni Newtona w świetie przechodzącym i odbitym, wzmocnienie i osłabienie światła, płytka płaskorównoległa, siatka dyfrakcyjna, zdolność rozdzielcza siatki dyfrakcyjnej, natężenie światła podczas odbicia, polaryzacja) Zadania ( Rozwiązania zadań ( — VI. RÓŻNE ZADANIA Z FIZYKI ATOMOWEJ ORAZ ELEKTRONIKI VI. 1. Podstawowe wzory Zadania ( Rozwiązania zadań ( -
\nzadania z fizyki atomowej z rozwiązaniami
Pojawiła się też strona z rozwiązaniami i komentarzami do niektórych ciekawych (dla mnie ;-) zadań zaproponowanych w zestawach. Szczegółowa lista tych problemów znajduje się tutaj W razie jakichkolwiek pytań czy wątpliwości proszę bez wahania korzystać z poczty elektronicznej gdyż to umożliwi najszybszą odpowiedź czy
W tabeli zestawiono właściwości fizyczne borowców. Nazwa pierwiastka Ogólna konfiguracja elektronów walencyjnych w stanie podstawowym Rozpowszechnienie w skorupie ziemskiej, % Gęstość, g · cm–3 Temperatura topnienia, K bor ns2np1 1,0 ⋅ 10−4 2,34 2570,00 glin 8,23 2,70 933,47 gal 1,9 ⋅ 10−4 5,91 302,91 ind 4,5 ⋅ 10−5 7,31 429,75 tal 8,5 ⋅ 10−5 11,85 577,00 Większość pierwiastków 13. grupy układu okresowego stanowi mieszaninę 2 trwałych izotopów, np. tal występuje w przyrodzie w postaci 2 izotopów o masach równych 202,97 u i 204,97 u. Bor jest pierwiastkiem niemetalicznym, podczas gdy pozostałe pierwiastki tej grupy są metalami. Glin i tal mają typowe sieci metaliczne o najgęstszym ułożeniu atomów, gal i ind tworzą sieci rzadko spotykane u metali. Te różnice w strukturze powodują różnice w twardości i temperaturach topnienia. Glin jest kowalny i ciągliwy; gal jest twardy i kruchy, natomiast ind należy do najbardziej miękkich pierwiastków – daje się kroić nożem, podobnie jak tal. Elementarny bor wykazuje bardzo wysoką temperaturę topnienia, co jest spowodowane występowaniem w jego sieci przestrzennej silnych wiązań kowalencyjnych. Bor można otrzymać w reakcji redukcji tlenku boru metalicznym magnezem użytym w nadmiarze. Otrzymany tą metodą preparat zawiera 98% boru, natomiast 2% stanowią zanieczyszczenia takie, jak tlenek magnezu i nadmiar użytego do reakcji magnezu. Czysty krystaliczny bor można otrzymać między innymi przez rozkład termiczny jodku boru. Krystaliczny bor ma barwę czarnoszarą, wykazuje dużą twardość i jest złym przewodnikiem elektryczności; charakteryzuje się małą aktywnością chemiczną – nie działa na niego wrzący kwas solny ani kwas fluorowodorowy. Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2004, s. 760–793; J. Sawicka i inni, Tablice chemiczne, Gdańsk 2002, s. 202. Z układu okresowego pierwiastków odczytaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku średnią masę atomową talu i oblicz, jaki procent atomów talu występujących w przyrodzie stanowią atomy o masach atomowych podanych w informacji. Przykład poprawnej odpowiedzi Dane: Szukane: Matomowa talu = 204,38 u x – procent atomów talu o masie atomowej 202,97 u Masy atomowe dwóch izotopów y – procent atomów talu o masie atomowej 204,97 u talu: 202,97 u i 204,97 u y = 100% – x Rozwiązanie: 204,38 u=202,97 u·x+204,97 u·(100%–x)100% x = 29,5% y = 100% – 29,5% = 70,5% Wskazówki do rozwiązania zadania Aby rozwiązać zadanie, musisz odczytać z układu okresowego pierwiastków chemicznych średnią masę atomową talu z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku. Trzeba także wiedzieć, że średnią masę atomową pierwiastka oblicza się jako średnią ważoną z mas atomowych wszystkich izotopów danego pierwiastka. Dane potrzebne do rozwiązania zadania (oprócz średniej masy atomowej odczytanej z układu okresowego) podane są w informacji do zadań. Musisz je podstawić do wzoru na średnią ważoną i dodatkowo wprowadzić oznaczenia dotyczące procentu atomów talu o masie atomowej 202,97 u, np. x i procentu atomów talu o masie atomowej 204,97 u, np. (100% – x). Po dokonaniu odpowiednich obliczeń należy podać procent atomów talu o masie atomowej 202,97 u (29,5%) oraz procent atomów talu o masie atomowej 204,97 u (70,5%). Podczas rozwiązywania zadania musisz poprawnie zaokrąglać wyniki pośrednie i wynik końcowy oraz pamiętać o podaniu wyników w procentach. Wymagania ogólne I. Wykorzystanie i tworzenie informacji. Uczeń korzysta z chemicznych tekstów źródłowych […]; II. Rozumowanie i zastosowanie nabytej wiedzy do rozwiązywania problemów. Uczeń rozumie podstawowe pojęcia […] chemiczne […]; Wymagania szczegółowe 1. Atomy, cząsteczki i stechiometria chemiczna. Uczeń: 3) […] ustala skład izotopowy pierwiastka […] na podstawie jego masy atomowej;
studentow, zasobny w zadania z fizyki, wzory z fizyki, poradniki i wiele innych. Moge prosic o sprawdzian z fizyki atomowej sprwadzian 3 obie grupy A i B na swistok401@gmail.com.Wzory, prawa i zasady - fizyka w szkole podstawowej i szkole sredniej.

Kategoria: Masa atomowa, cząsteczkowa i molowa Typ: Oblicz W tabeli zestawiono właściwości fizyczne borowców. Nazwa pierwiastka Ogólna konfiguracja elektronów walencyjnych w stanie podstawowym Rozpowszechnienie w skorupie ziemskiej,% Gęstość,g · cm–3 Temperatura topnienia,K bor ns2np1 1,0 ⋅ 10−4 2,34 2570,00 glin 8,23 2,70 933,47 gal 1,9 ⋅ 10−4 5,91 302,91 ind 4,5 ⋅ 10−5 7,31 429,75 tal 8,5 ⋅ 10−5 11,85 577,00 Większość pierwiastków 13. grupy układu okresowego stanowi mieszaninę 2 trwałych izotopów, np. tal występuje w przyrodzie w postaci 2 izotopów o masach równych 202,97 u i 204,97 u. Bor jest pierwiastkiem niemetalicznym, podczas gdy pozostałe pierwiastki tej grupy są metalami. Glin i tal mają typowe sieci metaliczne o najgęstszym ułożeniu atomów, gal i ind tworzą sieci rzadko spotykane u metali. Te różnice w strukturze powodują różnice w twardości i temperaturach topnienia. Glin jest kowalny i ciągliwy; gal jest twardy i kruchy, natomiast ind należy do najbardziej miękkich pierwiastków – daje się kroić nożem, podobnie jak tal. Elementarny bor wykazuje bardzo wysoką temperaturę topnienia, co jest spowodowane występowaniem w jego sieci przestrzennej silnych wiązań kowalencyjnych. Bor można otrzymać w reakcji redukcji tlenku boru metalicznym magnezem użytym w nadmiarze. Otrzymany tą metodą preparat zawiera 98% boru, natomiast 2% stanowią zanieczyszczenia takie, jak tlenek magnezu i nadmiar użytego do reakcji magnezu. Czysty krystaliczny bor można otrzymać między innymi przez rozkład termiczny jodku boru. Krystaliczny bor ma barwę czarnoszarą, wykazuje dużą twardość i jest złym przewodnikiem elektryczności; charakteryzuje się małą aktywnością chemiczną – nie działa na niego wrzący kwas solny ani kwas fluorowodorowy. Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2004, s. 760–793; J. Sawicka i inni, Tablice chemiczne, Gdańsk 2002, s. 202. Z układu okresowego pierwiastków odczytaj z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku średnią masę atomową talu i oblicz, jaki procent atomów talu występujących w przyrodzie stanowią atomy o masach atomowych podanych w informacji. Rozwiązanie Przykład poprawnej odpowiedzi Dane:Matomowa talu = 204,38 uMasy atomowe dwóch izotopówtalu: 202,97 u i 204,97 u Szukane:x – procent atomów talu o masie atomowej 202,97 uy – procent atomów talu o masie atomowej 204,97 uy = 100% – x Rozwiązanie: 204,38 u = 202,97 u ⋅ x + 204,97 u ⋅ (100% − x)100% x = 29,5% y = 100% – 29,5% = 70,5% Wskazówki Aby rozwiązać zadanie, musisz odczytać z układu okresowego pierwiastków chemicznych średnią masę atomową talu z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku. Trzeba także wiedzieć, że średnią masę atomową pierwiastka oblicza się jako średnią ważoną z mas atomowych wszystkich izotopów danego pierwiastka. Dane potrzebne do rozwiązania zadania (oprócz średniej masy atomowej odczytanej z układu okresowego) podane są w informacji do zadań. Musisz je podstawić do wzoru na średnią ważoną i dodatkowo wprowadzić oznaczenia dotyczące procentu atomów talu o masie atomowej 202,97 u, np. x i procentu atomów talu o masie atomowej 204,97 u, np. (100% – x). Po dokonaniu odpowiednich obliczeń należy podać procent atomów talu o masie atomowej 202,97 u (29,5%) oraz procent atomów talu o masie atomowej 204,97 u (70,5%). Podczas rozwiązywania zadania musisz poprawnie zaokrąglać wyniki pośrednie i wynik końcowy oraz pamiętać o podaniu wyników w procentach.

Pierwsze 20km poruszał się z szybkością 36km/h, a kolejne 40km z szybkością 40 m/s. Oblicz średnią szybkość samochodu. dane. s 1 =20000 m, s 2 =40000 m v 1 = 36 (1000m/3600s) = 10 m/s, v 2 = 40 m/s. rozwiązanie. Korzystamy ze wzoru s = v t. Nie wiemy, ile czasu poruszał się z podanymi szybkościami. 20000 = 10 t 1 t 1 =2000 s 40000
Opowiedzi oraz rozwiązania do zbioru: Fizyka. Zbiór zadań dla gimnazjum. Poniżej znajdują się przykładowe, modelowe rozwiązania zadań z mojego zbioru. Każde rozwiązanie zawiera: treść zadania wypisane dane przekształcenia wzorów komentarz rachunki odpowiedź oraz opcjonalnie rysunek lub ilustracje. Kinematyka → Ruchy prostoliniowe – zadania złożone Zadanie Samochód ciężarowy jechał ze stałą prędkością 54 km/h. W chwili gdy mijał stojący na sąsiednim pasie ruchu samochód osobowy, ten ruszył za samochodem ciężarowym ruchem jednostajnie przyspieszonym z przyspieszeniem 4 m/s. a) Po jakim czasie samochód osobowy dogoni samochód ciężarowy? b) Jaką drogę przejechał samochód osobowy? c) Z jaką prędkością poruszał się samochód osobowy w chwili, gdy mijał samochód ciężarowy? Odpowiedź: a) Samochód osobowy dogoni samochód ciężarowy po 7,5 sekundach ruchu. b) Samochody przejechały drogę 112,5 m. c) Samochód osobowy w chwili, gdy mijał samochód ciężarowy, poruszał się z prędkością 30 m/s. szczegółowe rozwiązanie: Dostępne w pliku pdf: Rozwiazania zadań z fizyki do gimnazjum – kinematyka Dynamika → II Zasada Dynamiki ZADANIE Oblicz siłę oporu powietrza dla piłki o masie 0,2 kg spadającej z przyspieszeniem a = 8 m/s2. W tym celu narysuj piłkę wraz z działającymi na nią siłami, a następnie zapisz dla tego ruchu drugą zasadę dynamiki. ODPOWIEDŹ: Na piłkę działa siła oporu powietrza o wartości 0,4 N. SZCZEGÓŁOWE ROZWIĄZANIE: Dostępne w pliku pdf: Rozwiązania zadań z fizyki do gimnazjum – dynamika Praca, moc, energia → Energia potencjalna grawitacji ZADANIE W którym przypadku wykonano większą pracę: a) podnosząc ciało o masie 5 kg na wysokość 1,5 m, czy b) rozpędzając wózek o masie 2 kg poruszający się bez tarcia ruchem jednostajnie przyspieszonym do prędkości 10 m/s? ODPOWIEDŹ: a) Przy podnoszeniu ciała wykonano pracę równą 75 J. b) Praca wykonana przy rozpędzaniu wózka to 100 J a wiec jest większa od pracy wykonanej przy podnoszeniu ciała. SZCZEGÓŁOWE ROZWIĄZANIE: Dostępne w pliku pdf: Rozwiązania zadań z fizyki do gimnazjum – praca, moc, energia Wybrane zadania doświadczalne z rozwiązaniami Waldemar GORZKOWSKI, Andrzej Kotlicki: Wybrane zad. doswiadczalne z fizyki Author: Tadeusz M.Molenda, IF US Zjawisko fotoelektryczne polega na emisji elektronów z powierzchni metalu pod wpływem padającego promieniowania elektromagnetycznego (światła widzialnego lub promieniowania ultrafioletowego).Ilość wybijanych fotoelektronów jest proporcjonalna do natężenia padającego kinetyczna fotoelektronów (i co za tym idzie ich prędkość) nie zależy od natężenia światła, a tylko od jego każdego metalu istnieje pewna częstotliwość graniczna promieniowania, poniżej której zjawisko nie fotoelektryczne zostało wyjaśnione przez A. Einsteina, w oparciu o teorię korpuskularną światła. Założył on, że światło jest strumieniem fotonów (kwantów) o masie spoczynkowej równej zeru i energii E= foton wybija z metalu jeden elektron. Do uwolnienia elektronu potrzebna jest energia, nazywana pracą wyjścia: W=hνgr. Zatem jeśli foton ma mniej energii niż wynosi praca wyjścia, nie spowoduje on emisji uderzając w elektron przekazuje mu całą swoją energię. Część tej energii zużywana jest na pracę wyjścia, reszta stanowi energię kinetyczną Przykładem zastosowania zjawiska fotoelektrycznego jest fotokomórka. Jest to próżniowa bańka szklana z dwiema elektrodami. Światło padające na fotokatodę wybija z niej że światło zachowuje się w jednych zjawiskach jak fala, a w innych jak wiązka fotonów spowodował przyjęcie założenia, że światło ma podwójną (dualną) naturę: falowo – korpuskularną. Jednym ze sposobów przekazywania energii jest promieniowanie. Człowiek widzi światło, które jest tylko niewielką częścią widma promieniowania elektromagnetycznego. W widmie tym wyróżniamy w kolejności od najdłuższych fal: fale radiowe, mikrofale, podczerwień, fale widzialne (400-800 nm), ultrafiolet, promieniowanie rentgenowskie i promieniowanie ciała są źródłem promieniowania stałe i ciecze w bardzo wysokich temperaturach świecą światłem białym. Widmo wysyłanego przez nie promieniowania jest widmem ciągłym światła białego. Rozrzedzone gazy lub pary pierwiastków emitują promieniowanie o widmie liniowym (dyskretnym). Każdy pierwiastek w stanie gazowym emituje charakterystyczne dla siebie długości fali, jakich nie emituje żaden inny pierwiastek. Nie ma dwóch pierwiastków, których widma byłyby takie same. Badanie widma pozwala zatem na zidentyfikowanie pierwiastka, który je wysyła. Badanie składu chemicznego substancji na podstawie badania widma nazywamy analizą liniowe wodoru składa się z 5 fal widzialnych o długościach, które można obliczyć ze wzoru:1/λ=RH (1/22 -1/n2 )gdzie RH=1,097•107 1/m - to stała Rydberga, a n to liczby 3, 4, 5, 6 i 7. W widmie wodoru jest również wiele fal o długościach odpowiadających promieniowaniu ultrafioletowemu i które powstają w wyniku zaabsorbowania z promieniowania o widmie ciągłym fal o charakterystycznych dla danego pierwiastka długościach, nazywamy widmem absorpcyjnym. Takimi widmami są np. widma gwiazd. Do obserwacji widm służą spektroskopy i spektrometry. W 1913 r. Niels Bohr zaproponował model budowy atomu wodoru. W tym modelu elektron krąży wokół dodatniego jądra ruchem jednostajnym po orbicie kołowej, pod wpływem siły elektrostatycznej. Do takiego modelu wprowadził dodatkowo postulaty:1. Elektron może krążyć tylko po takich orbitach, dla których iloczyn masy, szybkości i promienia jest równy całkowitej wielokrotności stałej Plancka podzielonej przez h/2π2. Elektron krążąc po dozwolonej orbicie nie traci energii. Emisja energii ma miejsce wtedy, gdy elektron przeskoczy z orbity o większym promieniu na orbitę o mniejszym promieniu. Elektron może przeskoczyć z orbity bliższej jądru na orbitę dalszą, jeśli dostarczymy mu odpowiednią porcję orbity, po których może krążyć elektron spełniają związek:rn=n2 r1r1=5,3∙10-11 m to promień pierwszej orbity (zwany promieniem Bohra).Elektron krążący po orbicie posiada energię kinetyczną i potencjalną związaną z oddziaływaniem elektrostatycznym jądra. Jego całkowita energia jest skwantowana i wyraża się wzorem:En=-1/n2 AA jest pewną stałą, równą 21,76•10-11 dalej od jądra tym energia elektronu jest elektron znajduje się na pierwszej orbicie mówimy, że jest w stanie podstawowym, gdy na dalszej – w stanie wzbudzonym. Gdy jest w stanie wzbudzonym mówimy, że jest na wyższym poziomie energetycznym. Elektron przeskakując między orbitami (poziomami energetycznymi) pochłania lub wysyła porcję energii w postaci promieniowania elektromagnetycznego o energii hν. Przy przeskoku z orbity n na orbitę k emitowana jest energia:hν=A(1/k2 -1/n2 )Długości promieniowania powstającego przy przeskoku na 1 orbitę tworzą serię Lymana, na drugą – serię Balmera, na trzecią – serię Bohra pozwala wyjaśnić dlaczego widmo wodoru jest widmem liniowym. Powyższy materiał został opracowany przez Przeczytanie i zapamiętanie tych informacji ułatwi Ci zdanie klasówki. Pamiętaj korzystanie z naszych opracowań nie zastępuje Twoich obecności w szkole, korzystania z podręczników i rozwiązywania zadań domowych. 7pda.
  • nt2091hyz3.pages.dev/198
  • nt2091hyz3.pages.dev/21
  • nt2091hyz3.pages.dev/207
  • nt2091hyz3.pages.dev/25
  • nt2091hyz3.pages.dev/367
  • nt2091hyz3.pages.dev/148
  • nt2091hyz3.pages.dev/78
  • nt2091hyz3.pages.dev/302
  • nt2091hyz3.pages.dev/249

    • zadania z fizyki atomowej z rozwiązaniami